Kiedy kradzież środków obrotowych można zaliczyć w straty stanowiące koszt uzyskania przychodu 

Możliwość uznania straty w środkach obrotowych (w znaczeniu potocznie rozumianym, jako „ubytek”, „brak czegoś co się posiadało”) za koszty uzyskania przychodów wynikać musi z generalnej zasady zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. związku z przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Jeżeli towar został zakupiony z zamiarem jego dalszej odsprzedaży, to należy uznać, iż wydatki poniesione na zakup towaru miały na celu osiągnięcie przychodu. Należy zaznaczyć, że aby kradzież środków obrotowych zaliczyć w straty stanowiące koszt uzyskania przychodu poszkodowany musi wykazać, iż w danym przypadku mamy do czynienia ze zdarzeniem losowym, rozumianym jako zdarzenie nieprzewidywalne i nie do uniknięcia. Ponadto musi to być strata rzeczywista i prawidłowo udokumentowana. Istotnym warunkiem jest też, aby strata była niezawiniona, nie powstała z winy podatnika jako wynik niedochowania należytej staranności lub naruszenia przepisów albo braku nadzoru nad pracownikami.  

Interpretacja indywidualna z dnia 15.03.2012 r., sygn. IPTPB3/423-326/11-2/IR - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi